Niels Albert is door het oog van de naald gekropen, dat vertelt hij deze week in Dag Allemaal.

Zes jaar geleden moest Niels Albert met tranen in de ogen en pijn in het hart afscheid nemen van de topsport. Net dat hart zorgde al een tijdje voor problemen. Verder koersen zou hem mogelijk fataal worden, Niels Albert leefde voor de koers maar een vroegtijdige dood zag hij niet zitten.

Drie jaar geleden liet Niels Albert een defibrillator steken nadat tijdens de zomervakantie zijn hart een paar keer oversloeg. De gewezen wielrenner liet zich met spoed opereren. “Die defibrillator is nu voor mezelf en mijn entourage een hele geruststelling. Nu kan mijn vriendin zorgeloos in slaap vallen naast mij”, vertelde Niels Albert drie jaar geleden tijdens een interview. En diezelfde defibrillator heeft een tijdje geleden het leven van Niels Albert gered, dat vertelt hij deze week in Dag Allemaal.

Eerder dit jaar heeft de defibrillator het leven van Niels Albert gered. “Ik was eind april samen aan het fietsen met mijn beste maat Kristof”, vertelt Niels in Dag Allemaal. “”Na een vijftal kilometer zagen we enkele vrienden voor ons rijden. Om hen wat te jennen, haalden Kristof en ik hen nogal ostentatief in. Een beetje onnozel doen, je kent het. Niet dat het supersnel ging, want zij reden op een stadsfiets. We waren aan het uitbollen toen ik plots een hard zoemend geluid hoorde. Ik dacht aan een grote bij of kever. Met één hand maakte ik een slaand gebaar, met de andere hield ik mijn stuur vast. En toen kreeg ik het gevoel dat ik met mijn fiets op een borduur reed, een ferme klop, terwijl de weg nochtans vlak was. Niet veel later lag ik met koersfiets en al in de graskant.” Zijn maat Kristof dacht dat Niels aan het zwanzen was, maar toen hij de eerst van de situatie inzag, trok hij wit weg. “Ik had meteen door dat mijn defibrillator afgegaan was. Het leek wel of iemand net keihard op mijn borstkas had geslagen. Daar heb ik toch drie dagen last van gehad”, vertelt Niels. Meteen belde hij met zijn cardioloog op dienst privé-nummer. “Hij wist meteen dat het serieus was. Ik vroeg hem of ik een ambulance moest bellen, maar ik mocht van hem rustig naar huis fietsen”, gaat Niels Albert verder.

Zijn hartslag voelde na het voorval normaal aan. Een hartslagmeter gebruikt de wielrenner niet omdat hij daar constant op zou zitten kijken. Beroepsmisvorming uit de periode dat hij nog topsporter was. “Eigenlijk had de defribillator nooit mogen afgaan. Ik ben nooit buiten bewustzijn geweest, dus een echte hartaanval was het niet. In paniek ben ik niet geweest, ik was vooral de dagen erna bang dat hij opnieuw zou afgaan.”

Wie wel in paniek was, was zijn vriendin Valeska. “Ik schrok me rond toen Niels al na een halfuur weer thuis stond met Kristof. Normaal is hij minstens drie uur weg. Toen hij vertelde wat er gebeurd was, vroeg ik eerst kwaad waarom hij niet meteen gebeld had. Zijn hart had misschien even stil gestaan, maar dat van mij ook. Maar hij voelde zich oké en wou niet dat ik zou beginnen te panikeren.”

Het volledige interview lees je deze week in Dag Allemaal.