Voor de ene artiest was corona echt een vloek, maar voor Jan Smit was het een zegen. Terwijl de hele cultuursector stil lag in Nederland en België, genoot Jan van de rust en van zijn gezin. Hij kreeg te kampen met ene burn-out en moest al zijn activiteiten voor onbepaalde tijd schrappen.

Ondanks dat het voor de zanger een zegen was, beseft hij maar al te goed dat het ook een verschrikkelijke tijd was waarin ze waren terechtgekomen. “Ik ken ook mensen die failliet zijn gegaan of die gestorven zijn aan het virus. Maar de rust die het heel veel mensen gedwongen heeft gebracht, zal ook wel een positieve invloed hebben gehad”, zegt hij in Primo.

Plots niet meer werken en alle tijd van de wereld hebben, het was aanpassen voor Jan. “Ik vertoonde echt afkickverschijnselen. Ik ben nooit aan drugs verslaafd geweest, maar zo voelde het aan. Mijn vrouw zei op een gegeven moment: ‘Jan Stop: het is goed zo. Ga op de bank zitten en leg je erbij neer. Het is wat het is.’ Maar ik voelde me nutteloos dat ik mezelf dat had aangedaan.”