Eddy Planckaert voelt zich volledig thuis in zijn Franse kasteel. Al zijn er toch best wel wat gebreken en ongemakken aan het leven op zijn kasteel in Lurcy-Lévis…

“Ik heb hier ruimte, ik heb een vijver. De vertrekken waarin ik woon zijn sober. Ik moet als ik mijn huis binnenstap, bij manier van spreken mijn voeten niet afvegen”, klinkt het enthousiast bij Eddy Planckaert in gesprek met Primo. Maar één gevoel overheerst…

“Ik heb een bed, eten en drinken”, benadrukt Eddy Planckaert dat hij niet veel meer nodig heeft. Want er zijn nog wel wat gebreken aan zijn droomkasteel…

“Als ik mij een bad neem, is het er één met een mankementje aan. Je kan dan zeggen: ‘Planckaert, hoe zot zijde gij?’ En ja, ik ben misschien wel zot, maar dit is mijn leven.” Eddy Planckaert formuleert het als volgt…

“Ik moet écht niet meer hebben. Een simpel bestaan”, verduidelijkt Eddy Planckaert in gesprek met Primo dat de grote luxe niet hoeft voor hem.