Frances Lefebure heeft een bijzonder persoonlijk boek geschreven. In die mate dat actrice Daphne Wellens zich zelfs de vraag stelde of ze dit wel mocht publiceren. Waarom besloot Frances zich zo breekbaar op te stellen? 

Frances Lefebure gaf in ‘Wat ik nog wilde zeggen’ een intieme, persoonlijke en tegelijk ontwapenende kijk in het hoofd van een prille moeder. Waarom wilde ze haar zielenroerselen zo graag delen met gans Vlaanderen?

“Je stelt exact dezelfde vraag als mijn beste vriendin Daphne (Wellens, actrice, red.). Nadat ze de eerste ruwe versie had gelezen, vroeg ze: ‘Franneke, je boek is superpersoonlijk. Ben je echt zeker dat je dit wil?’”, klinkt het bij Frances Lefebure in Nina. Plots kwam Frances tot een opvallend besef…

“Ik besefte toen pas dat ik daar zelf nog geen enkele keer had bij stilgestaan. Haar vraag pakte me wel: f.-ck ja, dit boek is zo intiem, ik heb mezelf niet gecensureerd.” Maar al snel kwam Frances tot een duidelijke conclusie…

“Twee minuten later was die bedenking al van de baan. Alles in mijn lijf zei: waarom niet? Ik zou zulke verhalen zelf ook graag lezen van andere vrouwen. Mijn boek is geen handleiding van ‘hoe moet ik een moeder zijn?’. Het is niet doorspekt met tips. Het vertelt gewoon wat ik heb meegemaakt.” Eén ding is duidelijk…

“Het is een uitgestoken hand naar elke persoon met een baarmoeder, die er iets aan kan hebben. In de hoop dat iedere vrouw beseft: mijn verhaal is ook oké en waardevol om te vertellen”, klinkt het bij Frances Lefebure in gesprek met Nina, de weekendbijlage van Het Laatste Nieuws.